Satırlarıma, köşesin de Kitap’ımı konuk eden sevgili Perihan Yılmaz hanımefendiye inceliğinden dolayı teşekkür ederek başlamak istiyorum.

Ben Latife Özmen Tuncer radyo ve televizyon programcılığı öğrencisiyim ve uluslararası yakın korumayım. Haliyle günün büyük bir bölümü, hayatımın yapı taşını oluşturan iş, ders ve araştırma ile geçiyor.

Dinlenmek için kalan vakitte ise çalışması devam eden ikinci şiir kitabım ve çıkacak ilk romanımın düzenlemesini yapıyorum.

Henüz çalışma aşamasında olan yeni kitabınızın da ilk kitabınızın okuru kadar çok olsun.

Çok teşekkür ediyorum.

İlk kitabınızı çıkarmayı ne zaman ve nasıl düşündünüz? Bu süreç zormuydu  bir öncünüz oldu mu?

Yaş aldıkça daha da mana kazandı hayat, var olanın amacını kavramak ve bütünü hissederek yaşamak bu sayede yaşama daha sıkı sarıldım.  Lakin ölümsüz değilim. Bundan mütevellit şiirlerimle ölümsüz olmaya karar verdim ve 7 ay önce 21 yıldır yazdıklarımı düzenlemeye başladım. Edebiyat ile ilgili bir eğitimim olmadığı için zor ve yorucu bir süreçti, fakat kitap okumayı sevmem eksiklikleri kapattı.

Kitabınızın ismini belirlerken göz önünde bulundurduğunuz kıstaslar nelerdir? Her hangi bir hikayesi varmı kitap isminizin?

Kitabımın ismi tamamen 6 Şubat depremi sonrası oluştu. Büyük deprem sonrası şahit olduğum elem dolu haberler, resimler ve hikâyeler üzerine yazdığım şiirlerim vardı. Şiir her insanın iyileşmemiş, yarım kalmış yaralarını sızlatır. Yaraya tuz basmak deyimi de kitabımın ismine ilham oldu. Milleyha ; Arapça tuz demek . Hatay Samandağ ilçesinde bulunan Milleyha kuş cenneti ve milleyha’nın manası ile bütünleşti.

Konularınızı nasıl seçiyorsunuz? Konu seçimi tesadüfimi oluyor yada hayatta karşılaştığınız  bazı olaylardan mı etkilenip yazıyorsunuz?

Tabii ki şahsıma ait hikâyelere yazılmış şiirlerim var. Fakat geneli birinci ağızdan dinlediğim hayat hikâyeleri. Bazen gözlem. Bazen de şahit olduğum olayları kaleme alıyorum.

İkinci kitabınız da genel tema ve içerikten biraz bahsedebilir misiniz?

Uzun yılların birikimi sonucu 200 den fazla şiirim vardı. Tabi hala yazmaya devam ediyorum ve sonuç olarak çok olunca ve ilk tecrübe olacağı için iki ayrı kitap çıkarmayı düşündüm.  İkinci kitap da şiir kitabı olacak. Akabin de gerçek yaşamdan alıntı, kısa hayat hikâyelerine devam edeceğim.

Kimsenin okumayacağını bilseydiniz de yazar mıydınız?

Tabii ki, ruhuma iyi geldiği için 21 yıldır yazıyordum ve güçlü bir kalemim var.

Ne tür okuyucu kitlesine hitap ediyorsunuz? Peki, bu yolculukta ne zaman ben artık yazarım diyebilirsiniz?

Ya da kendinizi ‘Yazar’ olarak tanımlıyor musunuz?

Şiir sevenlerin daha çok ilgisini çekeceği aşikâr.  Duyguların köreldiği bir çağdayız unutulan ve kaybedilen samimi hislerin hatırlanması, hissiyatların canlanması için huzuru ifade eden ilgi çekici bir kapak tasarımı yaptık. Şiirlerimi müzik ve görsel tasarımlar ile bütünleyip paylaşımlar ile herkese hitap etmek gayretinde olacağım.  Ahlaki körlük başladı ve duygudaşlık yapmaktan vazgeçtik. Hümanist bir insan olarak, hedeflediğim tek amaç mutlak sevgiyi yaymak olacak.

Terim olarak basılı bir eseri olan herkes yazar. Ama ben ne zaman amacıma ulaşırsam o zaman gerçek bir yazar olduğumu kendime ispatlamış olacağım. 

‘İlk kitabınız’ ile birlikte güzel bir okur kitlesi yakaladınız bunu yakinen takipteyim. Kitap ile ilgili size nasıl geri dönüşler yapıldı?

Fark ettim ki şiirlerimden herkes kendine yakın olanla bağ kurmuş ve duygularına tercüman olmuşum ve daha güzel olan tarafı yazmaya cesaret edemeyenlerin dönüşleri ile destek olduğum kişiler belki de geleceğin en iyi yazarları sıralamasın da olacak.

Bende bu yazı meziyetinin sonradan kazanıldığına inananlardan değilim. Sizi yazmaya özendiren şey neydi?

Çocukken duygusal ambiyansı yakaladığım anlarda, kendiliğinden sözler üretirdim yazmadan söylerdim sonra unuturdum. İlerleyen zamanlar da şiir kitapları ile tanıştım ve bu sözleri not almaya başladım. Tabi buda 17 yaşıma denk geldi. Öncesi hatıralar da unutulan sözler olarak kaldı. Yani bende sizinle hem fikirim. Yazma meziyeti sonradan kazanılmıyor.

Neden şuan revaçta olan roman, öykü ve deneme değil de şiir?

Yaşanmışlıklar, hatıralar ve çevremdeki duygusal karmaşadaki insanlar. Duygularımın intizama ihtiyacı vardı. Buna binaen ilk şiir ile ruhumu ve yazma sanatıma bir düzen getirmek istedim.  Sonra kısa hayat hikâyeleri ile devam edeceğim. Çok fazla şehir de yaşadım ve gezdim, çok ilginç, bazen hüzünlü ve bazen de mutlu hikâyelere tanıklık ettim. Sırayla kitaba uyarlama niyetin deyim.

Yazmaya başlarken ne hissediyorsunuz, yazarken neler yaşıyorsunuz, nasıl yazıyorsunuz?

Duygularımın yoğun ve karmaşık olduğu zamanlar da beliriyor bu his ve o anki karmaşaya sürükleyen olay neyse ona odaklı oluyor genel de. Çok neşe dolu anlar olduğu söylenemez. Tabii ki özlemler, hüzünlü anıların eseridir şiirler.

Kurgu sizin için şiir de ne ifade ediyor?

Kurgu, şiirle pek bağdaşmayan bir durum. Şiirler gerçek olay ve hikâyelerden, yaşanmışlıklardan ilham alır. Sadece mecaz anlatım ve benzetmeler yapılabilir diye düşünüyorum.

 Sohbetimizi sonlandırma dan son olarak. Günümüz gençliğine,’ bende yazmak istiyorum’ diyen genç yazarlara tavsiye verecek olsanız bunlar ne olurdu?

Böyle bir yeteneğe sahip olduğunu düşünenler. Heba etmesinler. Günlük hayat rutinin de telefon da minik notlar tutsunlar. Bir anda yazar olunacağına pek inancım yok ama yazmayı seven birinin her gün yazdığı iki satırın bile ilerleyen zaman da düzenleme ile bir bütün olacağı kanısındayım. tabi ki son olarak eklemek isterim ki cesur olsunlar.